Augustus 2019

donderdag 1 Augustus Samsun

Om vier uur 's middags liggen wij in de haven. De avond is vrij te besteden. Wij eten gebakken ui met andijvie en witte kaas. Heerlijk je eigen maaltijd te bereiden. Als in Griekenland met de moussaka en gevulde paprika's, krijg ik hier wel eens genoeg van pide en köfte . 's Avonds gaan Hanneke en de kapitein op avontuur. Wij nemen de tram naar het centrum. Vlakbij de haven is een halte. Een

kaartjes automaat is er niet. Onder begeleiding van twee vissers stappen wij in. Na vier haltes zien wij supermarkt Migros. Uitstappen en wat boodschappen doen.  Bij een wandeling de stad in komen wij terecht in een theetuin voor een ijsje en een glas thee. Terug met de tram, waar nu een kaartjesautomaat is met assistent (een levende, geen digitale). Hij stopt voor ons 20 lire in de automaat en wij krijgen voor 8 lire een tweepersoonskaartje (€ 1,28). De volgende dag gaan wij 's ochtends nog een keer met de tram. Nu komen wij erachter dat de ritprijs afhankelijk is van het aantal stops. Maar ja als er geen kaartjes automaat is moet je zonder kaartje instappen? Wij rijden 3 keer zwart en 1x betaald. 

Om één uur staat er een bus klaar voor een pide lunch en daarna bezoek aan ooievaars bos. Een echte ranch wordt bezocht. In plaats van koeien vinden wij hier hazelnoten. Het is het bezit van een familie die rijk geworden is van de hazelnoten. Zij laten nu een moderne hazelnootboomgaard ontwikkelen. Éénstammige hazelnootbomen, zeven meter uit elkaar geplant. Op deze manier kan de oogst mechanisch plaatsvinden. Het voorzien van de struiken van water gebeurd door sensors en een waterdruppel systeem bij de plant. 

Er wordt nog een broodje geserveerd, maar bijna niemand had nog trek na de pide lunch. Wij nemen twee mee voor de volgende dag onderweg.

zondag 4 Augustus Sinop

Op zaterdag maken wij een tocht van 77 mijl naar Sinop. De eerste helft op de motor de tweede helft zeilend voor de wind. De wind uit het oosten neemt toe naar 20 knopen en aan lager wal zijn de golven twee meter. In de haven blijkt dat er weinig ruimte voor de groep gemaakt is. Wij komen terecht als vierde in een rijtje. Een grote vissersboot, een motorboot en een Amel 54 en dan de Viviane. De bewoners van de Amel (met name de echtgenote) heette ons niet bepaald welkom. Ze moesten echter wel daar op de motorboot één van de vrienden van onze commodoor zat.

Wij hebben een goede plaats om de verwachtte storm van morgen uit te zitten. 's Avonds met een paar rally genoten op de motorboot gezeten met een koffiebeker brandy. Deze motorboot is gekocht door een Russische oligarch en wordt door twee bemanningsleden naar Rusland gebracht. Onze Turkse vriend spreekt Russisch en is lid van de DADD (Turkse kustzeilers) en doet dit als verkenning om met een groep Turkse zeilers Rusland te bezoeken, tot aan Rostov aan de Don. Hier moet de motorboot heen. Met een groepje bezoeken wij de stad, Hanneke is verstandig en gaat op bed. Ik moet de kater vandaag wegwerken.

Zondagochtend is er met de wind nog niet veel aan de hand en gaat de groep op stap voor een ontbijt dat ons door de burgemeester van Sinop wordt aangeboden. Om twaalf uur steekt de beloofde westenwind op en gaan wij met spoed terug naar de haven. Een aantal boten ligt te los achter het anker. Wij gaan terug naar onze boot en hebben een gesprek met onze Franse Amel buur. Blijkt dat hij afgelopen winter de boot op Kreta had in Agios Nikolaos. Wij hebben de boot wel eens zien liggen. De Fransen in de haven mengen zich niet in het sociale leven.

Wij blijven op de boot tot wij denken dat deze veilig in de wind ligt en gaan daarna Sinop wandelend bezoeken. Sinop is een echte toeristenstad. Als wij om acht uur teruglopen zien wij een aantal van onze groepsgenoten in een restaurant bij de haven zitten. Wij lopen er aan voorbij. Wij hadden zelf inkopen gedaan en gaan aan boord eten. Later blijkt er miscommunicatie te zijn  ontstaan. Fritz had verzocht de lunch op te schuiven van 3 naar 7 uur 's avonds. Ons commodoor Zafer heeft het inderdaad met de burgemeester en het restaurant geregeld, alleen de Turken werden wel geïnformeerd maar de Nederlandse en Duitse boten niet. 

Wij waren in de veronderstelling geraakt dat het programma naar de maandag zou worden verschoven. Dit was min of meer gecommuniceerd via whatsapp. Later blijkt dat wij op maandag zullen vertrekken naar Helaldi terwijl in de voorspelling staat dat 's ochtends er nog golven staan van twee meter. Wij geven door dinsdag daarheen te varen. Maandagochtend vertrekken er twee boten, onze ondercommodoor en de commodoor die al snel het anker laten vallen in Akliman baai. Dit omdat het zo'n  mooie baai  is! Dit laatste wordt gebruikt om geen gezichtsverlies te lijden vanwege de niet verwachte hoge golven die er stonden. De buitenlanders beginnen door te krijgen dat de zeilervaring van de Turken en het gebruik van weersvoorspellingen genoeg ontwikkeld is. Twee dagen daarvoor was er een discussie over kaart lezen. Een militair gebied mocht niet doorkruist worden. Maar op de navtex en intenet was niets medegedeeld over oefeningen. Het gebied mocht doorvaren worden.

De overgebleven boten verkassen op maandag van de vissershaven naar de boulevard kade. Voor wie het wil een mooie plaatsen om wandelende Turken te ontmoeten. Wij worden twee keer hartelijk begroet door Nederlandse Turken op vakantie en een jongeman, cineast, Murat nodigen wij uit voor een wijntje in ruil voor een leuk gesprek. 

Nu bij dit schrijven onderweg naar Helaldi, we komen om 6 uur aan, Hanneke is vast onder de douche. Wij gaan niet deelnemen aan het diner, de kilo's worden teveel. 

dinsdag 6 augustus Helaldi (Güzelkent)

Deze keer liggen wij langszij. Een aantal boten waren bezig met ankeren en wij waren aan het wachten. Wat extra gas geven en wij lagen langszij. 

Avonds is er een diner, wij doen niet mee en wandelen samen met Fritz en Martine naar het dorp. Wahring Darling heeft definitief afscheid genomen en dit houdt de gemoederen bezig. Cevat is jarig en Hanneke biedt hem bij het diner een blik stroopwafels aan, terwijl de Nederlanders hem toezingen. Daarna op tijd op bed om bij te slapen. 

woensdag 7 augustus Cide

Het is weer een kwestie van doorvaren. Vandaag worden er 67 mijlen afgelegd. Wij zijn om half vijf eruit en varen half zes. Om een uur of zes gaat het anker erin en eten wij aan boord andijvie met witte kaas (een soort feta maar dan zachter). Een wandeling naar het dorp om vijfenderitg liter diesel erbij te halen. Wat motoren wij toch veel, de stand dit jaar is 750 liter. Andere jaren komen wij niet verder dan hooguit 200. Dat krijg je als al die ontbijten, lunches en diners klaar staan. Er moet gas gegeven worden of hongeren.  Een ijsje bij het strand. Heerlijk die ijsjes met mastiek en dat voor 3 à 5 lire (0,48 - 0,80 eurocent).

donderdag 8 augustus Amasra

Een tocht van 28 mijl naar Amasra wordt om 8.00 aangevangen. Om 12 uur komen wij binnen en dan is er een ontvangst door een plaatselijke tv en de plaatselijke zeilclub. De kades zijn hier erg hoog. Via de Baris, die met de boeg naar de wal ligt, komen wij aan de kade. Fastnet Lady gaat via

Viviane en Baris hetzelfde doen. 's Middags een rondleiding door dorp en bezoek aan archeologisch museum van Amasra. 's Avonds beklimmen wij de Boztepe Güneşö en genieten daar van gevulde mosselen bij de zonsondergang. Als de zon weg is speelt een Turkse gitarist enige schone liederen, zodanig dat wij er romantisch bij worden.   De volgende dag is een vrije dag, maar als ik zie dat er 's middags een mooi windje gaat staan vindt de gehele groep dat wij zullen gaan.

vrijdag 9 augustus Kozlu

Een tocht van 36 mijl. 's Ochtends eerst  Asmara in voor een paar boodschappen. Wij kopen dit keer een zalm, waar gefileerd een kilo van overblijft voor euro 8,50. Voor twee dagen vis. Om half twaalf vertrekken wij, de wind valt tegen, na een uur motoren doen de zeilen het werk en dertig mijlen kunnen wij zeilend afleggen. In Kozlu staat de zeilvereniging klaar om de lijnen aan te pakken en ons welkom te heten.

Als wij aan onze eerste zalmfilet zitten horen wij dat over vijf minuten de bus klaar staat voor het diner. De tweede filet gaat de koelkast in en Hanneke maakt er 's avonds nog vissoep van. Het diner was goed geregeld, een ieder kon van de kaart bestellen. Morgen nog een uitstapje met de trein naar een kolenmuseum. Kolen worden in deze omgeving veel gewonnen. Er staan dan ook een paar grote kolencentrales, die soms goed roken, langs de kust. Daarna zal er een grot bezocht worden. Zo langzamerhand naderen wij het einde van de rally en ik begin ook naar uit te zien. De groep is nu bestaande uit acht boten. De Baris en de Wahring Darling hebben de groep verlaten. De irritaties lopen zo nu en dan op.

Zaterdag nog een toer met de trein en bus door de omgeving. Het kolenmuseum hebben wij niet gezien. Bij een van de leden van de zeilvereniging wordt het ontbijt geserveerd. Deze man is in het bezit van twee restaurants die hij naar eigen inzicht verbouwd. Hij is civiel ingenieur en vind het leuk een oud pand op te kopen en er dan een restaurant te beginnen. Is nu bezig met zijn derde restaurant.

zondag 11 augustus Sile

De groep wil verder via Eregli, Kefken en dan Sile. In totaal is dit 100 mijl en aangezien er noordelijk in de Zwarte Zee een straffe wind staat van 30 à 35 knopen veroorzaakt dit langs de kust op maandag en dinsdag hoge golven. Wij kiezen ervoor om op zondag die honderd mijl af te leggen.

's Ochtends om kwart over vijf zijn wij los. Het is nog donker maar de zon komt een uur later op. Tot 10 uur wordt er gemotord en dan is er wind 12 tot later 18 knopen. Tot zes uur 's avonds wordt er leuk gezeild. Om niet te laat aan te komen (9.00 pm) wordt de motor bijgezet in laag toerental.

Een prachtige zonsondergang op schommelende boot (zie video) en een uur later liggen wij in de haven. Het was even doorzetten maar nu hebben wij dan ook twee vrije dagen. De tweede dag op zoek naar een tandarts. Een kies is afgebroken bij Hanneke. Dit lukt na zelfs een bezoek aan het ziekenhuis niet. Het is vandaag een islamitische vakantiedag vanwege het offerfeest. 

In het ziekenhuis maken we nog een dramatische belevenis mee. Kennelijk was er bericht gekomen dat iemand was was overleden. Dit leidde bij betrokkenen tot een schrikreactie gevolgd door heftig geschreeuw en geweeklaag. Later zien wij onder een deken een klein lichaam waarschijnlijk een jaar of tien die is overleden. Dit huilen en geweeklaag houdt zeker een halfuur aan. Als wij het ziekenhuis verlaten zien wij de jonge vader huilen en getroost worden door familie.

Met een taxi keren wij terug in de haven waar al spoedig de boten uit Kefken Adasi aankomen. Onze commodoor vaart verder naar de Bosporus. De groep wordt steeds kleiner, morgen de laatste 53 mijl en dan zit de Black Sea ralli erop. Het zal nog zeker een maand duren voor wij alles verwerkt hebben, wat hebben wij een hoop gezien en gegeten. 

woensdag 14 augustus Istanboel - Pendik Marina

's Morgens om 6 uur wakker en het bed uit. Om kwart voor acht de landvasten los  voor de laatste mijlen van de rally. Het is buiten de haven van Sile licht mistig. Wij doen de elektronische radarreflector aan voor betere zichtbaarheid door andere boten. De golven zijn lang en hoog. Als wij de Bosporus binnen varen wordt het rustig en kan er gewassen worden en water gemaakt. Om half vijf de dieseltank afgevuld en vinden wij een ligplaats op F85. Donderdagmorgen direct naar het havenkantoor waar een afspraak met een tandarts gemaakt wordt. Per taxi worden wij een kwartier later voor 10 lire bij Pendent afgezet. Na enig overleg met de tandarts komen wij overeen dat er een nieuwe kroon geplaatst wordt. Voor de prijzen die hier gerekend worden kun  je jezelf in Nederland niet eens verzekeren. In de wachtkamer lees ik dat er speciale tandarts reizen vanuit Nederland georganiseerd worden. Evenals trouwens ook voor behandelingen aan de ogen zoals wij later horen.

Donderdag avond doen we nog een laatste diner met de boten en mensen die van de rally nog in de haven liggen en nemen afscheid van onze commodores Zafer en Azmir.

donderdag 22 augustus Saraylar (Marmara Adasi = eiland)

Alweer een week voorbij. Gebeurd er nog wat? Niet zoveel als tijdens de rally. Wij liggen een week in Pendik Marina. Dinsdagavond was de laatste behandeling bij de tandarts voor Hanneke. De boot is in de was gezet na grondige schoonmaak met de hogedruk spuit. Op zondag ontmoeten wij bij een wandeling een groep Turkse mannen die (zonder de vrouwen) in het park zitten te eten en drinken, drinken vooral wodka en raki. Wij zitten er gezellig bij met een goede Engels sprekende man. 

Woensdag vertrekken wij uit Pendik voor een tocht van 8 mijl naar de prinseneilanden (ooit verbanningsoorden voor Byzantijnse prinsen). Ankeren in de baai Cum Koyu van het eiland Heybeliada. Een half uur na vertrek uit Pendik komen wij in een stortbui en onweersbui terecht. Beetje eng tussen al die flitslichten. Aan het eind van de dag klaart het op en de volgende dag om 6 uur vertrekken wij naar Saraylar. Een dorp met enig toerisme maar vooral marmergroeven. In juni zijn wij hier ook geweest maar toen geankerd. Vandaag een goede plek naast een Turks zeiljacht met een Vlaams sprekende Turk in het kleine vissershaventje.

De volgende dag vertrekken wij na de koffie naar de zuidelijke plaats van het eiland Marmara. Kort geleden is aan de zuidkust nog brand geweest en dat is duidelijk te zien. Ook een paar huizen zijn afgebrand. Wij vinden een plaats langszij in de haven waar vissers druk bezig zijn de boten klaar te maken voor het aanstaande visseizoen. Een wandeling door de stad laat ons zien dat het een redelijk toeristische plaats is met een aantal stranden. Niet druk, gezellig relaxt. 's Avonds in het donker komt er een catamaran binnen die voor ons nog een plaatsje vindt. Er blijken vier Russische jongemannen op te zitten die de boot in Bodrum gekocht hebben en nu naar Rusland brengen.

zaterdag 24 augustus Pasalimani Adasi

De vissersnetten stinken. Wij gaan er vandoor, 6 mijl naar het zuiden naar Pasalimani Adasi. Het blijkt een mooie ankerplaats te zijn tussen Koyun Adasi en Pasalimani. Wij ankeren in 3 meter diep water en blijven een middag liggen met een beetje lezen en zwemmen. Bij het zwemmen het onderwaterschip schoongemaakt voor zover mogelijk, de lengte van de arm. Er blijken na een jaar pokken aangegroeid. Zondag gaan we iets

naar het noorden om de wal op te gaan voor een wandeling.  Lijkt een leuk eiland met een vijftal gehuchten. Niet erg toeristisch.  Er is een veerbootje van Erdek naar het eiland. Zondag middag met duikuitrusting onderwaterschip ontdaan van pokken. 

Wij blijven nog een nacht liggen en maken op maandag een wandeling van 9 kilometer heen en weer naar het gehucht Balikli. Terug op de boot verder lezen in de boek van Geert Mak, de levens van Jan Six. Samen met Hanneke en de app Fourchords een aantal liederen zitten oefenen op gitaar en trekzak. In de schemer verplaatsen we ons weer iets meer naar het noorden in de verwachting wat meer beschutting te vinden tegen de swell die komt binnenrollen en  de wind die zo nu en dan uithaalt met 30 knopen.

vrijdag 30 augustus Çanakale

Op 16 juni zijn wij hier ingeklaard. Vanmorgen vertrokken met het plan hier uit te klaren en dan naar Limnos te gaan. Voorbij Çanakele gaan wij voor anker. Kijkend naar de windverwachting heeft de bemanning niet veel zin om met 22 knopen naar Limnos te gaan. Wij blijven liever onder de hoge wal en gaan morgen verder naar Bozcaada en blijven daarmee in Turkije. Uitklaren wordt dan waarschijnlijk Dikili. 

Wat ging er aan vooraf? Dinsdag zijn wij uit Pasalimani vertrokken en zuid om gegaan bij het eiland Avsa (is de Griekse naam voor het eiland, Turkeli is de Turkse naam) met belangrijkste dorp Turkeli. Wij zien een vissersboot liggen in een veerboot aanlegplaats en gaan daar bij liggen.

Aan het eind van de middag komt er een 34 voeter met Turkse vlag naast liggen. Het is Fatih Senyüz die alleen op stap is. Zijn vrouw is met kinderen op vakantie in Bodrum. Woensdag morgen vertrekt hij weer en later komt er iemand van de kustwacht om te melden dat wij niet kunnen blijven liggen, er kunnen veerboten komen. Viviane verhuist naar de 1,5 mijl noordelijker gelegen haven Avsa Port. Een grote haven met een drietal boten bewoond door jongelui die hier een goedkoop leven leiden. Twee keer per dag komt er een veerboot die vrachtwagens aflevert met voorraad voor het eiland.   In Turkeli moeten die namelijk door nauwe straatjes in het dorp. De eerste keer met de achtersteven naar de wal schieten wij 3 meter ketting te kort. De tweede en derde keer aan de westzijde lukt ook niet maar met anker uit komen wij langszij aan lagerwal. Genoeg stootwillen ertussen en wij liggen goed, 's nachts neemt de wind af en slapen wij als roosjes. Donderdag een wandeling rond de helft van het eiland en bekijken wij de haven Yigtiler. Minder gezellig dan Turkeli maar waarschijnlijk wel beter. Bij het wandelen ontmoeten wij Erol met zijn vrouw waar

wij thee drinken. Erol is een voormalig werknemer van Philips in Instanboel en spreekt daardoor uitstekend Engels. Heeft nog een reisbureau in Moskou en Istanboel. De Russische gasten gaan voornamelijk naar Antalya. Zelf leven zij afwisselend in Avsa, Antalya en Istanboel waar zij in elk der plaatsen een huis hebben.  

Het blijft leuk in deze omgeving te zijn als één van de weinige Europese gasten. Regelmatig worden we aangesproken en uitgenodigd om onder een lommerrijk druivendak een kop thee te drinken. Ook op straat ontmoeten wij de nodige mensen die Duits spreken en nog in Duitsland werken. Of een jongeman die ons aanspreekt op het eiland, goed Engels geleerd heeft, maar zegt nog nooit eerder een Engels sprekend persoon gesproken te hebben.

Wij vertrekken vrijdag morgen vroeg. Het waait op dat moment tien knopen in de haven en dus een geschikt moment om lagerwal te verlaten. Hier moesten wij wel op wachten daar de wind altijd noord oost is hier. Door het anker in te trekken kwamen wij makkelijk vrij van de wal. Vandaag de motor alleen gebruikt bij wegvaren uit de haven en om het anker vast te trekken. Heerlijk gezeild met ruime wind en in doorsnee 18 tot 20 knopen wind.