September en Oktober 2018

Agios Nikolaou (23 augustus)

Met Transavia vliegen wij deze vlucht rechtstreeks vanuit Eelde. Blijken op het vliegveld wel andere regels te gelden als in Amsterdam. Onze handbagage met vloeistoffen wordt hier niet geaccepteerd als ruimbagage zonder bijbetaling van € 40,00. De reinigingsvloeistof voor het onderwaterschip wordt ovegedaan in een aantal 100 ml flesjes. De zoetstof wordt helaas weggegooid en een ijzeren mixer staaf mag ook niet mee in de handbagage. De afgelopen 6 weken in Nederland geweest om een aantal weken met de Midget te varen. Hoofdzakelijk in culturele hoofdstad van Europa, Leeuwarden blijven liggen. De midget staat nu op de wal.

's Avonds 12.00 uur het bed in en de volgende ochtend om 12.00 uur staan wij met de boot op de wal. De hogedrukspuit heeft in A.N. echt hoge druk waardoor er veel anti fouling afgespoten wordt. Zaterdags schuren en schoonmaken, veel drinken want de temperatuur loopt op naar 30 graden en zondags twee lagen anti fouling er opgerold. Als experiment wordt op het roerblad en de kiel extra koper toegevoegd. Dit keer wordt er een Seajet 032 professnional opgesmeerd. Zou beter moeten zijn dan de Seajet Shogun. De laatste heeft het 1,5 jaar volgehouden. De laatste laag was op Aegina maart 2017. Om af te koelen hebben wij via Airbnb een studio gehuurd met airco voor de nacht.

Maandags liggen wij weer in het water, dinsdags boodschappen doen met een auto van Harry van Proton, gratis ter beschikking gesteld voor een paar uurtjes boodschappen doen. Woensdag nog wat opruimen en zalm eten bij ons aan boord met Steven en Ann van de Wondering Dragon. 

Op donderdag vertrekken wij richting Elounda waar over de bergen een harde wind rolt. Vrijdag gaan wij in Ormos Exo Vathy liggen als startpunt voor de overtocht naar Astypalaia. Zaterdag lijkt de meest gunstige wind de komende dagen en wij willen nog graag de Funny Girl en bemanning ontmoeten die daar liggen te wachten om de oversteek naar Kreta te maken.

Astypalaia (1 september)

's Ochtends zes uur na koffie en havermout vertrekken wij met bijna opkomende zon. 's Avonds daarvoor bleek de navigatieverlichting voor niet te werken (lampje kapot) en zonder verlichting krijg ik van Hanneke weinig kans om te vertrekken. Schroefjes blijken natuurlijk gecorrodeerd maar een noodoplossig met tierip en ducktape brengen uitkomst.

Het eerste deel van de tocht verloopt onstuimig met regelmatig 8 knopen snelheid bij windsnelheden tussen 20 en 28 knopen. Daarna doen wij rustiger aan met ongeveer 16 knopen wind. De totale afstand leggen wij af in 12,5 uur om komen om half zeven aan in de haven van Astypalaia. De bemanning van de Funny Girl en de Ilja staan al op de kade klaar om uit eten te gaan en met een glaasje wijn en een goede maaltijd wordt er even gezellig bijgepraat.

Nisida Gyali (5 september)

Dinsdag vertrekt de Ilja naar Kreta nadat maandag de Funny Girl in deze richting is gegaan. Gezien het weer vertrekken wij op woensdag. De motor start niet, accu leeg. Maandag bij het tanken van de diesel vergeten het contact weer uit te zetten. Accu geeft nog 6,5 Volt. Kapot? Aan het eind van de dag is het weer 13,1 Volt na een aantal uren stilstand. Met startkabel motor gestart en om half tien vertrokken.
Hannekje was eerst naar de winkel om kakkerlak bestrijdingsmiddelen te halen. Zij had er in de nacht één zien lopen in de keuken. 
De wind is voortdurend noordwest. Hierdoor veranderd ons oorspronkelijke plan om nog een rondje Cycladen te doen in naar het oosten. Van de Ilja hebben we een contactadres gekregen van een agent in Datça. Electronische visa kunnen we via internet regelen, de agent regelt dan de papieren, douane, transitlog. Kunnen we zelf waarschijlijk wel maar we doen het eerst met agent. De bedoeling is zondag of maandag naar Datça te gaan en dan een week of vier Turkije te doen. 
 

Om half vijf gaan wij voor anker bij Nisida Gyali waar het anker zich diep in het vulkaanzand nestelt. De kuip is dan ondertussen in de was gezet en gepoetst. Dat heb je als het onderweg toch erg rustig is met de wind en de motor meeloopt om de accu's weer te vullen en de watertanks te vullen met water uit de watermaker.
Nisida Gyali is een klein eilandje boven Nisirios waar puimsteen wordt gewonnen. Dit blijkt veel gebruikt te worden in schuurmiddelen zoals ook tandpasta. 
Wij liggen er met nog een Nederlander en later komen er nog twee Turkse charter gullets bij.

Nisos Nisyros (6 september)

Om zes uur staat er nog een aardige wind van 17 tot 20 knopen. Om zeven uur ochtend stilte in de lucht. Wij besluiten direct te vertrekken richting Palon op Nisyros. Hier wachten we de meltemi van de komende dagen af. Tochtje van drie kwartier en komen erg scheef uit met ankeren in de haven  vanwege zijwind. Blijft lastig die zijwind en dit zullen we deze dag nog een aantal malen zien bij andere boten die binnenkomen.
Dagje lekker rustig aan. Hanneke speelt gitaar en ik vraag via internet de visa aan voor Turkije. Eigenlijk een fluitje van een cent en het scheelt 65 euro voor twee personen als wij het in Turkije doen.

Nisos Symi (7 september)

De namiddag in Nisyros leverde veel spektakel op vanwege de zijwind waarmee veel charteraars hun boot moesten parkeren met de kont naar de wal. De Rotary afdeling uit Duitsland had beter vooraf hun vlag kunnen weghalen. Na zes pogingen lukte het uiteindelijk, nadat de onderkant van hun boot was geschuurd op ons ankerketting. Ons anker ging er alleen maar dieper in door deze actie. De volgende morgen om zes uur raakten we wakker door dezelfde boot die vroeg wilde vertrekken maar verstrikt raakte in het anker van een ander jacht. Ze stonden erbij en keken ernaar en om half zeven stond bij bijna ieder jacht een paar mensen te kijken naar de voorstelling. Nadat hulp werd geboden door een bootje met buitenboordmotor en aanwijzingen waren gegeven raakten zij met anderhalf uur vertraging toch weg.
Naast ons lag een Russisch jachtje, een Albin Vega, die het nog ouderwets deden met een touwtje aan een anker achter de boot. Wel werd goed gecheckt of de houdkracht voldoende was. Gezellige mensen, waarvan de man goed Engels sprak en wij geen Russisch. Hun boot had een haven in Bulgarije en het plan was om daar in acht dagen terug te keren.

Na enig wikken en wegen besluiten wij te vertrekken richting Symi. Er is geen geldautomaat in de buurt en wij durven met al die charteraars de boot nauwelijks te verlaten in verband met mogelijk op te lopen schade. Wij hadden hiervandaan naar Datça willen gaan maar doen het nu via Symi. Een mooie tocht eerst met ruime wind en gemiddeld 8 knopen op het log. Onder de kust van Turkije volgt als voorspeld langzaam de wind weg.
 

Aangekomen verkennen wij in de zuidwest hoek Skoumisa Bay. Het kan wel maar wij denken hier alleen plezierig te kunnen overnachten met een achterlijn naar de wal. Vind ik niet geslaagd als de wind uit allerlei hoeken kan komen.
Wiij varen verder en dan ontdekt Hanneke even voorbij stad Symi bij ingang Pedi baai een ankerplaats in Agia Marina (Church Bay). Er is ruimte voor één jacht en als wij aankomen vertrekt er een jacht. Met kort ankerketting en ankergewicht kunnen wij vrij drijvend ankeren. 
Nadeel van deze plek zijn de valwinden die aan de boot rukten. Wetende dat wij goed vastlagen hebben wij heerlijk geslapen.
Agia Marina is een baai voor dagtoerisme met palmbomen, strand en restaurant waar overdag de toeristen met bootjes.

Datça(10 september)

Zaterdag nemen wij een plaats in aan de kade in Yialis. Naar inzicht van de havenmeester leggen wij niet snel genoeg aan. Wij zijn wat aan het experimenteren met ankeren en doen er twee keer over voordat wij tevreden zijn. De havenmeester wenst ons niet meer te helpen en dat vind ik ook maar beter zo. Als havengeld betalen wij het normale overheidstarief van 7,16 EURO. Maar daarnaast moet er ook tien euro afgedragen worden als mooring fee. Dit blijkt te zijn voor de aanleg van een nieuwe marina. Zondag nemen wij de bus naar Pedi Bay.
 

Via een mooi wandelpad gaan wij naar St. Nicolas beach, huren er een sunbed onder een grote pijnboom en even hier een relaxt leven met lunch in het bijbehorende restaurant. 
We wandelen door de baai en ontdekken aan de noord westkant een geheel nieuwe kade met nieuw toilet gebouw. Zoals op veel plaatsen in Griekenland wordt het niet beheerd, stroom en water is niet aangesloten en de plaatselijke vissersbootje neme de kade in beslag. 

Tevens liggen er een tweetal vluchtelingen boten weg te rotten en een trawler is geparkeerd volop in rustbloei. 

Maandag ochtend na een goede nachtrust vroeg uit de veren. Het weer bekeken en wij beslissen nu naar Turkije te gaan. Vanwege de wind was de avond daarvoor bedacht dat woensdag de beste dag zou zijn, maar tien knopen wind op de kop leek acceptabel en het is maar twee uurtjes varen. Om half tien leggen wij aan in Datçca en bellen de agent Sehertours waar wij al via de mail contact mee hebben gehad. Wij leveren de scheepspapieren en paspoorten in en een uur later krijgen wij de paspoorten gestempeld en een transitlog terug onder betaling van € 90,00. De elektronische visa waren al geregeld via internet. 
Datça is een lieflijk stadje met hoofdzakelijk Turkse toeristen. Het ligt te ver van de internationale vliegvelden. 
 

Wij staan versteld van de aangename prijzen. Een goede lunch in een restaurantje rekenen wij af voor € 7,66. Een groot emmertje (3 kg) met yoghurt reken je hier af voor € 1,33. In verhouding is het havengeld hier hoog, iets meer dan 9 euro voor onze boot.
Om af te koelen zwemmen we aan het eind van de dag bij het strand naast de haven. Het water is hier kouder dan we gewend waren de laatste tijd, heerlijk.
Aan boord drinken wij een glas wijn met Sonja en Arend uit Aalsmeer die hier met hun motorjacht liggen, aangekomen via de Donau. 
 

Dinsdag wordt een dag aan boord. Hanneke naait nieuwe kussens voor in de kuip. Een beetje wandelen door het dorp en er moet nog een blue card aangeschaft worden.
Met deze kaart wordt geregistreerd waar en wanneer er vuil water is afgezogen. Alleen de installatie hier in de haven heeft het al begeven! Wel een mooie installatie, je hoeft niet naar de pomp te varen maar net als water en elektrisch zijn er verschillende afzuigpunten gemaakt zodat je op je ligplaats kunt worden leeg gezogen (als het werkt).

Voor 10 TL (Turkse Lira 1 TL = 0,14 euro) wordt de kaart aangeschaft. Voor 50 TL wordt de boot (op papier) leeggezogen. De installatie werkt dus niet. Theoretisch produceer je volgens de autoriteiten 30 liter zwart en grijs water per dag. Onze tank is dus elke dag vol (64 liter). Ik zou niet weten waar wij iedere dag terecht kunnen! Het werkt dus net als in Nederland niet. Alleen is er in Turkije met de bluecard wel een goed registratiesysteem!

Voor het overige zijn wij deze dagen regelmatig even de stad in. Uit eten, wat boodschappen doen en naar het strand om af te koelen. Naasty de haven ligt een mooi strand en voor 1 TL kun je douchen.

Bençik Bay (16 september)

Vandaag is het zondag en wij liggen in Bençik Bay een diepe baai 15 mijl oostelijk van Datça. Dondonderdag zijn wij na het doen van boodschappen en een wandeling noord van Datça vertrokken naar Perili Kosk Koyu een behoorlijk open baai. Dat viel dus weer eens tegen. 's Nachts stond er een leuke swell die zo nu en dan alle servies deed rammelen. Vrijdag vertrekken wij dan ook naar een volgende plaats. Wij proberen te ankeren in Azmak 

Buku. Het lijkt een mooie baai met lange lijn naar de wal. Het lukt na drie keer niet het anker vast te zetten. Zand en wier komt naar boven. Wij hebben zin in een rustige nacht en gaan door naar Bençik Bay. In de meest noordelijke hoek vinden wiij een plaats op 12 meter diep. Heerlijk geslapen en het lijkt wel een gezellige baai. Er komen wat tripperboten en gulets, die soms een nacht blijven en soms om zes uur weer vertrekken. 
 

Zaterdag doen we een wandeling aan de kant waar ligbedden zijn van een vakantieresort. Naar het resort toe is heteen wandeling langs de rivier. Eindigt op privaat terrein en wij keren terug om een wandeling aan de overkant te maken. 
Dit blijkt een verlaten recreatieterrein te zijn met chalets en staanplaatsen voor tenten en caravans. Is totaal verouderd en roest aan alle kanten. Oorspronkelijk was er wel een mooi betonnen kade. 
 

Aan boord wordt daarna gewerkt met de naaimachine, een schaduw doek laat los en het achteranker wordt verwijderd en opgeborgen omdat wij het bijna niet gebruiken. In deze regio hebben wij vooral een lange lijn nodig om op de wal te bevestigen. 
Zondag met bijbootje eerst naar een steiger noord, maar dit blijkt een afgesloten terrein. Wij gaan weer naar het verlaten recreatieterrein om een wandeling te maken naar een hotel bij de ingang van de baai. Het lukt niet daar binnen te komen voor een kop koffie. De 

portier laat ons niet toe zonder reservering. Wij wandelen een verkorte route terug en luieren aan boord. Het wordt weer warm de komende dagen, boven de 30 graden. Rustig leven dus.

Selimiye (19 septenber)

Vanuit Bençik Bay maken wij op maandag eerst een rondvaart langs de boorden van Hisarönü Bay. Als de ochtend wind opsteekt gaan wij Keçi Bükü baai in. 

Achter een rots met oud Byzantins fort gaat het anker erin op 15 meter diepte. 's Middags wandelen wij naar Marti Marina om deze te verkennen. Een goede marina zoals het lijkt en ook wordt beschreven. Wel duur. In een aanvraag voor vier nachten kwam er een prijs van € 338,00. Er zijn leukere dingen om je geld aan uit te geven. De volgende morgen vroeg maken wij een wandeling langs de kust en gaan meer landinwaarts. Dan kom je dus ook op plekken waar het niet toeristisch is lopen de geiten rond. Wat ook opvalt is de grote hoeveelheid kippen die overal vrij rondlopen. Van wie zijn de eieren?

Woensdag vertrekken wij om het anker uit te zetten in Semiliye baai, na eerst de gehele baai rondgevaren te zijn. In de zuidwest hoek vinden wij een plaats waar het anker op 18 meter diepte gedropt wordt. 

We liggen mooi en denken hier een paar dagen te blijven. 's Ochtends vroeg wandelen, zwemmen en nog eens zwemmen. De temperatuur is nog steeds royaal boven de dertig graden. De zon gaat hier gelukkig vervroegd (één uur) onder. Wij liggen achter een hoge rots waar de zon achter verdwijnt. Vanavond uit eten, wij hebben niets meer in de koelkast.

Bozburun (25 september)

Zondag vertrekken wij uit Selimiye. Een aantal dagen 's ochtends vroeg een lange wandeling. Eerst eentje naar de noordelijke baai. Daarna eentje naar Hotel Poseidon omdat we wel eens wilden weten hoe het is om daar aan de steiger aan te leggen. Een mooie plaats bij een hotel waar het goed toeven is. Wel een behoorlijke wandeling naar het centrum, maar dan passeer je ook een aantal werfjes waar traditionele houten schepen worden gebouwd. Op onze wandeling worden we door een vrouw voorzien van amandelen die zij uit een boom aan het slaan was met een lange stok. Zondag ochtend maken wij nog een wandeling naar het bos en zien het oude dorp Selimiye hoog in de bergen. Niet veel meer van over dan hopen stenen. Daarna vertrekken wij naar Kocabahçce, ook wel 'sailors paradise' waar we aan een mooring aanleggen geholpen door de restaurant houder. Inderdaad een paradijs om te liggen. Het restaurant is alleen over zee te bereiken. De bewoners houden er geiten voor melk en vlees evenals kippen maar dan voor de eieren en het vlees.

Woensdags maken wij een vaartochtje van 11 mijl op de motor om de accu's te laden en water te maken. Bij Kizil Adasi gaat het anker uit in de zuid oostelijke baai. De houdkracht bevalt uiteindelijk niet waardoor wij verhuizen naar het noordelijk deel van het eiland met een lange lijn naar de wal aan een boom. De volgende ochtend blijkt bij de boom een geitenvoeder plaats te zijn. Morgen de baai verder verkennen en mogelijk aanleggen in de haven van Bozburun. Er wordt een aantal dagen met regen voorspeld (voor het eerst sinds 23 augustus. Dan is een haven wel leuk om er op uit te gaan in de omgeving met een huurauto of de lokale bussen.

Sögüt Koyu (1 oktober)

Donderdagmorgen verkennen wij de baai en eindigen in de haven van Bozburun tegenover restaurant Osman's Place. Commentaar dat wij scheef achter het anker liggen komt van Mehmet de ober. Na enig werk komen wij toch recht achter het anker en in de loop van de dag komt Second Love van Rolf en Sigi, een gelijke Bavaria 42 naast ons liggen. Met hen eten wij 's avonds bij Osman's Place en converseren een aantal uurtjes gezellig in het Duits. Zij gaan de volgende dag naar Symi om een dag Turkije te verlaten. Daarna mag hun boot weer vijf jaar in Turkije verblijven. 
Donderdag gaan wij met de dolmus (kleine bus voor plusminus 20 personen) naar Marmaris. Lekker shoppen in een tiental scheepvaart zaken. Wij komen met lampjes voor in de kuip en een nieuwe hoes voor het bijbootje terug. Vrijdag blijven wij aan boord, nauwlettend de medicane (Mediterranian Hurricane) volgend. Deze ontwikkeld zich in zuidwest Griekenland en zou volgens zes voorspellingen ook in Bozburun nog voor veel wind kunnen zorgen. In de loop van de dag wordt duidelijk dat deze meer naar noordoost Griekenland trek. Daar heeft Zorba (de medicane) voor de nodige schade gezorgd. 
Zondag verlaten wij de haven. Er wordt nog wel twee dagen onweer voorspeld. 's Ochtends is het mooi weer, voor het havengeld in Bozburun (100 TL) kunnen we ook uit eten bij een leuk restaurant met steiger. Pal zuid ligt de baai Yesilgelme met een nieuw restaurant Phoenix. De steiger is hoog, er zijn geen bolders en er drijven allemaal baaltjes voor. Niet aantrekkelijk.
Aan de oostzijde van Sögüt Koyu grijpt het anker niet in de rotsen, met vijftig meter ketting blijven wij wel liggen voor de lunch. De buik gevuld varen wij verder noordwaarts en zien wij een Hunter aan een steigertje bij restaurant Deniz Kizi (volgens google translate: zeemeermin). Wij meren af met behulp van een bediende aan een mooring lijn. 's Avonds laten wij ons de mezes die in het restaurant opgediend worden goed smaken.
Ondertussen wordt de lucht donker en begint het te onweren. Met dikke hoosbuien maar gelukkig zonder wind. De volgende ochtend onweert het nog en nu zelf een hoosbui met hagelstenen. Wij blijven vandaag voorlopig liggen in afwachting tot alles overgetrokken is. De voorspelling geeft aan dat dat in de loop van de dag zal zijn.

Serçe (3 oktober)

Dinsdagochtend na de havermout en thee vertrekken wij voor een klein tochtje naar de baai Bozuk Bükü. In deze baai ligt direct links het restaurant Alibaba waar wij aan de steiger gaan. Het zag er rustig uit, slechts één andere boot bij aankomst. In de loop van de middag kwamen uit alle windhoeken 14 boten erbij. In het restaurant was het 's avonds dan ook druk. Wij lagen naast een Turks stel dat gestopt was met werken en sinds 1 jaar met hun boot rondvoeren. Zij had in Amerika gestudeerd waardoor een praatje in het Engels te doen was. 
De volgende morgen vroeg beklimmen wij het fort om uit te kijken over de baai en naar Rhodos dat op een afstand van 11 kilometer goed zichtbaar is. Hanneke heeft zin in een goede plek voor de lunch en zo komen wij vijf mijl verder terecht in Serçce. De baai was ons afgeraden door Rolf en Sigi die wij in Bozburun ontmoetten. Aan een boei hadden wij een mooie ligplaats en 's avonds in het restaurant werd ons een uitstekende zeebaars van 1,2 kilo geserveerd. In de baai lagen een zestal jachten en een aantal vissersboten. Het maakte het geheel sfeervol. De baai ligt mooi beschut met wel wat valwinden vanuit de bergen.

Çiftlik (5 oktober)

Donderdag morgen maken wij nog een wandeling langs de asfaltweg richting Phoenix beach. Over asfalt wandelen heeft soms onze voorkeur, het voelt zo Nederlands. De omgeving is droog zonder veel groen, toch lijkt de bodem water vast te houden en is er een redelijk vlakke vallei. 
Vrijdagmorgen vertrekken wij vroeg richting Çiftlik. Het lijk een mooie baai en die willen wij wel verkennen. Wij ankeren eerst in de baai voor het strand met een hotel dat naar wij later begrepen in 2012 is gesloten omdat het niet meer rendeerde. Jammer, een mooie omgeving. Bij Azmak lunchen wij door er met de bijboot heen te gaan. euk restaurant en daar wij het niet vertrouwen met de swell voor een goede nachtrust leggen wij aan bij Azmak. We liggen voor en achter vast en met de neus van de boot in de swell. Door de vallei gaat een lekker windje wat bij een temperatuur van 30 graden voor verkoeling zorgt. Zaterdagochtend vroeg een wandeling naar het verlaten hotel en een eindje richting Sógütkoy.
Voor de rest van de dag aan de steiger lunchen en boek lezen en wat praatjes over en weer met aan de ene kant een Duits jacht en de andere kant een Zwitsers jacht. 
De bediening is uitstekend. Het vuilnis wordt je uit handen genomen voordat je zelf in de gelegenheid bent dit in de afvalbakken te deponeren. Om klanten te werven staan als er een jacht in aantocht is bij iedere steiger (er zijn er vier) mannen te zwaaien met een vlag om het jacht naar hun eigen steiger te lokken. Het is een soort dilemma. Als je niet meedoet trek je waarschijnlijk ook geen klant. Dus staan ze alle vier steeds weer braaf te zwaaien.

Marmaris (7 oktober)

Op zondag 7 oktober verlaten wij Çiftlik om in drie uur naar Marmaris te varen. Wij ankeren in de noord west hoek van de baai vlak bij de stad. Eerst liggen wij in de weg van de vele tripperboats, daarna dichtbij het strand waar we met de bijboot heen kunnen roeien. We besluiten hier een poosje te blijven liggen. Wandelen door de stad, wat inkopen doen voor de boot. Een grote stootwil zijn we kwijtgeraakt, een lichtje voor in de kuip moest nog vervangen. Wij ontdekken het restaurant Kirtil opnieuw. Dit is een mooie plek midden in het oude gedeelde waar het eten goedkoop is en goed. Op google heet het dan ook een eetzaal. 
Ook wandelen wij een beetje achteraf door de buitenwijk waar we een Carrefour ontdekken met een goed assortiment. Bij terugwandelen vinden wij een winkel met bramenwijn. Daar wij die zelf vroeger ook gemaakt hebben moeten wij deze natuurlijk proberen. Smaakt goed, wij gaan er meer van kopen, de prijs is ook acceptabel, 4 euro 20 per fles.
Valt ons wel op dat in dit deel van Turkije wijn goed te krijgen is. Goede kwaliteitswijn voor € 7,00. Wat ons hier opvalt is de westerse levensstijl. Het enige wat wij hier van de islam merken zijn de moskeeën waar vijf keer per dag een oproep wordt gedaan. In Marmaris naar ons idee wel erg luid. Misschien nodig omdat bijna niemand zich naar de moskee haast.
Het kantoor van de 'harbour master' hebben we gevonden. Deze is nodig voor het uitklaren, volgende week willen wij weer terug naar Griekenland. De 'harbour master' weet ons te vertellen dat wij een 'agency' moeten zoeken voor het uitklaren. Ik wil proberen of wij dat toch niet zelf kunnen. Marmaris Marine Agency Service rekent hiervoor € 80,00 (in Datça wordt € 100,00 gerekend). De volgende dag wandelen wij naar de douane bij de ferry haven. Wij lopen een douanier tegen het lijf die zegt dat inklaren wel door een agent moet maar dat uitklaren niet nodig is. Gekomen bij de plaats waar wij moeten uitklaren staat er weer iemand die zegt dat een agent nodig is. Wordt er maar eens wijs uit. 

Teruggekomen bij de boot zien wij dat de kustwacht wel erg dicht bij de Viviane zijn anker heeft laten zakken. Wij vrezen al controle op de vuilwatertank, maar aangekomen bij de boot blijkt spoedig dat wij ons een eindje moeten verplaatsen omdat er later op de middag boten met parasailors langs moeten. Op de wal is het een drukte van belang. De wielertour van Turkije heeft vandaag de finish in Marmaris (startplaats was Fethye, 137 km). Sam Bennett, van team Bora-Hans Grohe, een Italiaan, is de winnaar. Er zitten een aantal Nederlanders waar ik nog nooit van gehoord heb. 
Wij zijn wat verder van het strand geraakt op tien meter diep water De parasailors hangen dan niet gewoon aan een parachute maar zittend op een fiets gaan zij door de lucht. 
Als alle heisa voorbij is vertrekt de kustwacht zonder verdere controles.

Rhodos (15 oktober)

Voordat Rhodos is bereikt zijn wij zondag nog een dagje op stap geweest met een huurauto op uit geweest naar Dalyan, waar vanuit de verte van de Graven van de koning uit de 4e eeuw voor Christus hebben bewonderd. Deze graven zijn uitgehouwen in de berg met ervoor tempelgevels.
De antieke stad Kaunos ligt hier vlakbij. Kaunos lag vroeger aan zee, nu door verzanding 8 kilometer er vandaan. Het is geheel verlaten en in verval. De lunch pauze is ingelast in Ekincik aan een mooie baai. Het werd nog even spannend met de auto daar de brandstof meter onderweg op reservetank sprong. 
De dicht bijzijnde dieselpomp was veertig kilometer verwijderd.
's Avonds de ervaringen van de dag uitgewisseld met Marina en Paul van de Serenity. Zij kwamen vrijdag vlak bij ons te liggen en met koffie en een wijntje onze zomerse belevenissen bijgepraat.
 
Maandag morgen checken wij uit. Wij hadden toch maar de agent ingeschakeld omdat wij geen zijn hadden in gedoe.
Om negen uur stond hij bij de douane kade voor jachten. De transitlog was al afgestempeld. De portpolice voegde er nog wat stempels aan toe waarna de douane aan de beurt was voor het afstempelen van het paspoort.

Om half tien motoren wij de de Turks Griekse grens en eenmaal op open zee kon er scherp gezeild worden tot aan Rhodos.
Wi hadden gereserveerd voor vier nachten maar bij aankomst mochten wij één nacht bliven liggen in Mandraki haven. 
Bij een wandeling langs het water ontmoeten wij Edwin een Nederlandse Griek die op Rhodos elektriciteit aan jachten doet. Gezellige uren gebabbeld bij een biertje. Edwin heeft gebeld met de jachthaven meester van Mandraki waardoor wij nog een nacht konden blijven liggen. Een kennis van Edwin is monteur van Volvo motoren en 's avonds om acht uur was onze distributieriem vervangen. Dat moest komende winter gebeuren maar was met een snelle actie nu direct opgelost. De slijtage van de oude was gering na 600 motor uren in 2,5 jaar.
Rhodos de oude stad moet je natuurlijk bezocht, gezien hebben. Na 3 uur waren wij bekaf van alle winkeltjes en taverna's die allemaal schreeuwden om aandacht.
Prachtig is de oude stad op zich, waar veel gerestaureerd is. En erg groot voor wat ervan over was.

In Rhodos ontmoetten wij twee bekende schepen uit Agios Nikolaos. With Dignity  met Steve en Babs en Momentum met Renee en Babs. Zij zijn ook beiden onderweg naar Agios Nikilaos om daar weer te overwinteren. Moementum vetrekt dinsdags en With Dignity is woensdag morgen vroeg vertrokken.

Vandaag woensdag vertrokken wij om tien uur. Mooie wind en het vaart fantastisch tot er gepiept wordt door de watermelder onder de motor. Het water proeft zout dus afkomstig uit de zee. Na enig zoeken blijkt dit te komen uit de slang waar het koelwater in het uitlaatspruitstuk uitkomt. Als ik er aan trek sprint de hele slang eraf en spuit het water eruit. 
Na wikken en wegen gaan wij de Anthony Quinn baai in bij Ladiko. Een snelle noodreparatie maakt het mogelijk uiteindelijk toch op de motor aan te leggen. Bij nader onderzoekt blijkt elektrolyse de oorzaak. Een deel is afgebroken maar de slang kan nog wel gemonteerd worden. Komende winter moet dit vervangen. 
Anthony Quinn baai bevalt ons. We kijken nog eens naar het weer en het vervolg van onze tocht en bedenken dat wij hier morgen nog te blijven.

Agios Nikolaos (22 oktober)

Nee dus, wij zijn niet gebleven in die mooie baai. De volgende morgen geeft de weersvoorspelling aan dat donderdag en vrijdag mooie vaardagen zijn en daarna weer forse wind tussen Rhodos en Karpatos en tussen Kasos en Kreta. Wij vertrekken om 10 uur 's ochtends en gaan voor anker 's avonds om 10 uur na een tocht van ruim 73 mijl. Dit is op de zuid punt van Karpatos in Ormos Makrygialos. Eerste helft gemotord, tweede helft prachtige halve wind. Na een borrel en een nacht slapen de volgende ochtend in het donker vertrokken om om zes uur 's ochtends te vertrekken naar Sitia op Kreta. In de middag komen wij hier aan en vinden een mooi plekje langs de kade. 

Van Sitia is het nog 22 mijl naar de thuishaven. Dit doen wij op maandag met een lunchstop bij Nisos Psira. In Agios Nikolaos worden wij warm onthaald door Christian en Elsbeth en door Petro en Ote.  Wij zijn weer thuis. 

Wanneer gaan wij naar Nederland? Voorlopig nog onbekend. Het enige wat wij wel weten is dat er een vlucht geboekt is naar Hongarije waar de bemanning van Funny Girl overwintert. Oud en nieuw ligt in de planning om met Peter en Yolanda te vieren.

Hiermee eindigt het reisverslag van deze periode. Wat volgend jaar zal brengen. De Zwarte Zee? Een nieuwe reis naar Turkije? Hier is ons goed bevallen.